Ο Βούδας πήδηξε από το τείχος

Σήμερα μου έκανε δώρο η Γαλάτεια ένα πολύ ωραίο βιβλίο.  Η « Κινέζικη κουζίνα» του Βαγγέλη Δρίσκα. Πολύ ωραίο βιβλίο!

Ένα από τα θρυλικά πιάτα, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, είναι « Ο Βούδας πήδηξε από το τείχος»  Και ονομάστηκε έτσι γιατί όταν, το 1616,  μια ομάδα ακαδημαϊκών ( και δεν είναι ανέκδοτο) πήγαν εκδρομή στην επαρχία Fujiia , έβαλαν 20 εκλεκτά υλικά της κινέζικης κουζίνας σε ένα πήλινο σκεύος μαζί με ζωμό κοτόπουλο. Το σκέπασαν με φύλλα λωτού και το άφησαν να σιγοβράσει. Από τη μυρωδιά λοιπόν, οι μοναχοί στο κοντινό μοναστήρι άρχισαν να πηδάνε τους τοίχους του μοναστηριού για  να φάνε από το φαγητό του πικ νικ! Και έτσι βγήκε το όνομα του φαγητού,  αφού άδειασε το μοναστήρι και όλοι καλοτρώγανε στην εξοχή θεώρησαν ότι και ο Βούδας πήδηξε το τοίχος, και καλά!

Σίγουρα η ερώτηση που μου ήρθε πρώτη στο μυαλό είναι, τι στο καλό μπορούσαν να κουβαλάνε μαζί τους στην εκδρομή και να κάνουνε  το  φαγάκι τους;?;

Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο: αγγούρι της θάλασσας, πτερύγιο καρχαρία, χελιδονοφωλιές , απλά καθημερινά υλικά .

Επίσης, να ρωτήσω και κάτι άλλο. Αυτοί δεν είναι οι γνωστοί μοναχοί, με τις κόκκινες ρόμπες ; Που έχουν αυτοέλεγχο, no mam no drink no sex , μέρες ολόκληρες; Και την κάνανε για μια σουπίτσα με αγγούρι θάλασσας;?

Μια αντίστοιχη σκηνή το 1616 στην Ελλάδα πως θα ήταν; 

Καλά στα σίγουρα δεν πήγαινες για πικ-νικ .Τουρκοκρατία, φτώχεια για τους φτωχούς, χλιδή για τους Ρωμιούς που τα έκαναν πλακάκια με τον οχτρό.  Πάντως και σε μας εκείνη τη χρονιά κάποιος πήδηξε τον τοίχο, ήταν ο Πασάς τον Ιωαννίνων όταν του κάψανε το σπίτι. Αν πάλι αποφάσιζες να ανάψεις φωτιά  εσύ και να κάνεις σούπα; Κανά βατράχι, κανά περιστέρι για να μην πω και άλλα κατοικίδια. Από τη μυρωδιά δε, όχι ο Βούδας δε θα πηδούσε το τείχος αλλά ούτε και ο σκύλος του.

 Μήπως τελικά έχουν σημασία αυτές οι μικρές γαστριμαργικές  λεπτομέρειες; Μήπως οι διαφορές υπήρχαν από τότε; Και άδικα αναρωτιόμαστε πως γίναμε έτσι; Αυτοί στα παλάτια και μεις στα νοίκια;

Μια ακόμη ώρα αναμονής...

Σε αυτές τις ώρες που περιμένεις, πόσα πράγματα θα  μπορούσες να είχες κάνει ε?
Και περιμένουμε ατέλειωτα....  λεπτά, ώρες. Στη στάση, στο περίπτερο, στο σούπερ, στο λεωφορείο,στα ραντεβού! Ειδικά αυτά τα ραντεβού! Και υποτίθεται δεν έχω και άγχος, που να είχα δηλαδή!
 Πάντως κατά καιρούς έχω δει ανθρώπους να κάνουν τα πιο απίθανα πράγματα περιμένοντας .
Παράδειγμα αριθμός ένα-  Γυμναστική !  Να σφίγγουν τα οπίσθια τους. Τι το σφίγγετε κυρία μου; τώρα περιμένατε να γίνει Πετρουλάκιος ο ποπός σας; Και φυσικά νομίζει ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα.! Και πάνω ,κάτω τα τουρλωμένα πορτμπαγκάζ! εεεε οοοπππ , με ρυθμό, εεειιι οοοοππ. Τον παππού χαζεύω που χαζεύει την κυρία που χάζεψε!
Παράδειγμα αριθμός δύο- Τηλέφωνο.  Να μιλάνε στο κινητό. "Έλα, ναι, δε μπορώ να σε μιλήσω καλέ. ναι, είμαι εκεί, ε ξέρεις που, εκεί ...Λες και όλοι οι άλλοι δεν είμαστε "εκεί" και μας το κρατάει κρυφό!  Ε, ναι καλέ, όχι ,όχι έτσι ήρθα δεν έχω κανένα πρόβλημα
 ( χμ στον ορθοπεδικό;, και τι ήρθες να κάνεις; δε φεύγεις μπας και ησυχάσουμε;)
Και συνεχίζει σουρ βουρ και λέει ,λέει και εσύ έχεις μάθει τα πάντα για εκείνη, για την άλλη που μιλάει από μέσα, για τον φίλο της που είναι τσιγκούνης και μάλλον έχει άλλη , διότι καμιά γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της δε παινεύει το γκόμενο στην ουρά της αναμονής, και είναι και κοντός και είναι και μεγάλος  και είναι και...(και σίγουρα δεν είναι εκεί διότι αν ήταν, θα σε έπιανε από το μαλλί και θα ήταν και φονιάς)
Παράδειγμα αριθμός τρία- Κοινωνικές σχέσεις. Αφού έχει προηγηθεί οπτική επαφή και μια ορισμένη επιμονή του βλέμματος για τουλάχιστον ένα ολόκληρο 3λεπτο, ακολουθεί χαμογελάκι με μια κίνηση  προς το μέρος του υποψήφιου "φίλου" . Εσείς; Εμείς; Τι εμείς; Δεν απαντάς αρχικά, κοιτάς να δεις αν είσαι εσύ ο "Εσείς" Και ξανά χαμογελάκι και ξανά μανά εκείνο το κουνηματάκι . Εσείς; Που πάτε; Τι περιμένετε; Γιατί ήρθατε;  Και αν είσαι και εσύ στις καλές σου και κάνεις το μοιραίο λάθος και απαντήσεις, τότε...Τι; Τέτοιο κορίτσι μόνο του:, Έχω εγώ ένα παιδί από το χωριό μας να σου γνωρίσω, πολύ καλό, τριώροφο στο Νεοχώρι έχει και ... και η κουβέντα κορυφώνεται.
( Όχι Ειρήνη , όχι , δεν το κράτησα το τηλ της κυρίας, όχι σου λέω, είναι παλιό το γεγονός. Που να το ξέρω το Νεοχώρι. Ε, δεν είχα φωτογραφία σου να δείξω, άλλη φορά θα δείξω μια στο facebook οκ!)
Παράδειγμα αριθμός τέσσερα-  Ενημέρωση. Διάβασμα, πολύ διάβασμα. Ειδικά στις αναμονές σε χώρους ιατρείων, αισθητικών και συναφών. ω! Εκεί έχει πολύ διάβασμα. Άμα διαβάζαμε έτσι όλοι θα είχαμε γίνει  Πανεπιστημιακοί ( ιιχχ τι είπα; ) Έλα τώρα, οι Πανεπιστημιακοί δε διαβάζουν περιοδικά τύπου ΟΚ! ειδικά αν είναι από το 2001. Ξέρετε, τότε που παντρεύτηκε η Μενεγάκη ! Που να φανταζόσουν τότε τέτοιες χαρές, γέννα, γέννα, πλαστική, γέννα, διαζύγιο, γάμος;
Διάβασμα, λοιπόν, στους χώρους υποδοχής. Διαβάζουμε ο καθένας το δικό του περιοδικό κάποιας μακρινής χρονιάς, τότε που ακόμα είχαμε λεφτά και τα αγοράζαμε. Στα λεωφορεία πάλι, διαβάζει ο καθένας ότι διαβάζει ο διπλανός του, συνήθως μια δωρεάν εφημερίδα που διατίθεται δίπλα απο τη στάση του λεωφορείου. Στη τουαλέτα, γιατί και εκεί όλο και κάτι  περιμένουμε, διαβάζουμε τις οδηγίες των απορρυπαντικών και προσπαθούμε μανιωδώς να αποστηθίσουμε το 210 7793777, του κέντρου δηλητηριάσεων.
Παράδειγμα αριθμός πέντε- Καλλωπισμός. Φυσικά, γιατί όχι ; Όλες μια τσατσάρα από εκείνες τις μεγάλες με τα φαρδιά τα δόντια την έχουμε στη τσάντα, ένα κραγιόν ή ένα πιο διακριτικό Liposan κεράσι, ένα δειγματάκι κολώνιας και σίγουρα ένα μαντηλάκι HONDOS CENTER για τα χέρια και τις μασχάλες άμα σφίξουν οι ζέστες. Αξίες σταθερές! Οι πιο ντροπαλές πάνε προς νερού τους και γυρίζουν ελαφρά ανανεωμένες, άλλες πάλι πιο χαλαρά ανανεώνονται περιμένοντας και το φραπεδάκι τους στο Ολύμπιον.